Laatste keer

Ja ja ja ja nou weten we het wel. Ellenlang applaus in de Kamer. Lovende woorden van links. Lovende woorden van rechts. Dit geweldig, dat geweldig, dat geweldig, zus geweldig, zo geweldig. Zoals Renske Leijten maken ze ze niet meer. En nu is het voorbij. Wij hebben verder weinig te zeggen. Nou ja. Één foto nog. Adieu.

Pijnlijk

Er was gisteren veel begrijpelijke commotie over een uitspraak van staatssecretaris De Vries. Die had tijdens een debat opeens, en ten onrechte, gezegd dat er 256 volwassen kinderen van toeslagenouders zouden zijn overleden. Het onjuiste cijfer deed veel Kamerleden ogenblikkelijk denken aan de tragische verhalen die ze hebben gehoord over wat er is gebeurd met gezinnen die kapot zijn gemaakt door de overheid. In de loop van de middag stuurde De Vries een brief waarin ze haar fout rechtzette. De kille cijfers, inclusief uitleg over waarom het cijfer van De Vries nooit kon kloppen, las u al in dit topic. Wij spraken Renske Leijten over wat dit nu allemaal betekent voor de slachtoffers.

Leve de democratie!

Nee heb je, en een 2/3 meerderheid kun je krijgen. Het referendum is dan misschien wel dood, maar het idee dat burgers zelf mogen beslissen over wat er in hun eigen land gebeurt is nog altijd springlevend. Tenminste, in de hoofden van veel burgers, in de hoofden van veel parlementariërs, maar helaas niet in de politieke werkelijkheid van Dit Land. Gelukkig probeert SP-Kamerlid Renske Leijten het vandaag opnieuw. Ze dient een voorstel in om de Grondwet te wijzigen, wat dus betekent dat ze eerst langs de Tweede en Eerste Kamer moet, en dan daarna nóg een keer langs de Tweede en Eerste Kamer maar dan met 2/3 meerderheid. Duurt lang, maar zoals Abraham Lincoln, Voltaire en Winston Churchill al zeiden: iedere reis begint met een eerste stap. Hierboven de voorbeschouwing, live debat na de breek.

Ja hoe zit dit nou

Even een lekker terugkijkmomentje op de zondag. Onze verslaggever Tom Staal sprak tussen al zijn drukke werkzaamheden door deze week ook nog SP-Kamerlid Renske Leijten over de Kamervragen die zij heeft gesteld naar aanleiding van de niet netjes in het register opgenomen bijbaan van Sigrid Kaag. Mevrouw Leijten legt in helder Nederlands, en zonder een komma complotgewauwel, uit waarom dat raar is, en waarom ze daar vragen over heeft gesteld. Wij zijn vooral heel erg benieuwd naar de antwoorden.

Zo

SP-Kamerlid Renske Leijten is al jaren en jaren aan het sleuren aan het toeslagenschandaal. En al jaren en jaren verschijnt er dan om de zoveel tijd een beschuldiging dat Rense Leijten een racist is. Want ze heeft ergens een verkeerd woordje gezegd. Want ze heeft ergens aan een verkeerde talkshow meegedaan (TERUGKIJKTIP DIE U TERUG MOET KIJKEN). Want dit. Want dat. En Renske Leijten, die is er KLAAR MEE. Dat snappen wij dan weer wel. Maar Sylvana Simons, die snapt het niet. En dan ook nog iets met Khadija Arib en Wybren van Haga, die liever geen kogel door zijn kop krijgt. Circus Tweede Kamer mensen, veel plezier.

Dat Pieter ziek is, maakt Renske alleen maar beter

En dan nu zoals u van ons gewend bent nog even een paar koffertjes tekst over de inhoud en de verdieping. Of beter gezegd, een stukje verdieping over het gebrek aan inhoud. In de afgelopen maanden zijn veel woorden gewisseld, gevallen en niet zelden met enige frustratie uitgeschreeuwd over de Rutte Doctrine: het gesloten Systeem van Staat waarin de Kamer keer op keer, op keer, niet alle informatie en openbaarheid krijgt waar zij recht op heeft. En dat leidt tot diepe schendingen van de rechtsstaat, zoals het toeslagenschandaal heeft aangetoond. Het zorgt er voor dat de burger geen inzage krijgt in aanleidingen, ontwikkelingen en kosten van heftige, ingrijpende lockdownsituaties. En het vertroebelt het zicht op de innige banden tussen pers en politiek, zoals de Kaag-docu van de VPRO aantoonde: de ene minister van D66 liet daarin zelfs haar collega-minister van de ChristenUnie willens en wetens liegen tegen de Kamer.

Vandaag was er een commissiedebat (terugkijklink) over het ongevraagde (!) advies van de Raad van State van 15 juni over de ministeriële verantwoordelijkheid van Mark en Zijn Mensen. "Want als een democratie haar kracht wil behouden, dan moet het kabinet aan het parlement en de samenleving kunnen uitleggen welke keuzes zijn gemaakt, hoe die zijn uitgevoerd, en ook wat níet is gelukt of wat de overheid níet kan leveren", luidden de plechtige woorden van de Raad van Staat, voor wie het dagelijks bestuur van ons land kennelijk ook allemaal té gecorrumpeerd wordt.

Sinds "Pieter Omtzigt: Functie Elders" lijkt er enigszins iets te kantelen. Zo is een Wob-verzoek over de voze vrijages van de VPRO met D'66 zonder enige terughoudendheid geopenbaard, oordeelde een rechter in een zaak die door Nieuwsuur was aangespannen dat Hugo de Jonge niet zo decadent met de bonnetjes van VWS mag omspringen en wil de Kamer nu dus alles weten. Het ministerie schijnt daarvoor 50 (!) nieuwe juristen te werven. Maar daarmee is er nog geen 'cultuuromslag' bereikt. Eén aan GeenStijl mailende witte raaf maakt nog geen Wobzomer, één rechtsgang van Nieuwsuur kweekt nog geen pluriformiteit en één klinkend advies uit de kartelkathedraal maakt nog geen einde aan de Rutte Doctrine van doofpotten en onderste stenen: in januari van 2020 trokken diverse hoogleraren staatsrecht al aan die bel maar dat werd door niemand gehoord, een maand later werd de motie-Omtzigt om Artikel 68 Gw - de informatieplicht aan de Kamer - te herstellen met 150 tegen 0 aangenomen, maar nooit uitgevoerd.

Dus nu zouden we ineens in een cultuuromslag moeten geloven? Het woord valt vaker dan de daad, zoals de heer Bisschop van de SGP opmerkte. De Kamer wordt nog steeds als hindermacht gezien, zoals Renske Leijten onlangs nog betreurde. Ook vandaag ging ze er in de video hierboven fel in tegen demissionair D66-minister Ollongren, van de partij die een collega-minister liet liegen over bemoeienis met een "journalistieke" documentaire. En ook Martin Bosma (video onder) gelooft niet in nieuwe transparantie zolang Kamerleden als "dat mens" worden aangeduid door kabinetsleden. Maar minister Ollongren die zei dat ze "de eerste is om te erkennen" dat er toeslagschandalen kunnen ontstaan uit een gebrek aan openheid, dat is nog wel de grootste grap en het meest vege teken dat échte transparantie nog ver te zoeken is zolang de Kamer geen betere vuist maakt en de meeste media onder hetzelfde dekbed slapen als de macht. Maar goed. Wat weten wij nou helemaal, wij zijn ook maar een stel bloggers.

"Ik maak me er zorgen over dat we een stempelmachine worden genoemd"

Hoe gaat het met het imago van de Kamer? De lezerT hier een beetje kennende, weten we het antwoord op die vraag wel. Nepparlement. Tandeloze tijger. Foppositie. Met ijzeren discipline koest gehouden fractielaven van regeringspartijen, die met alle coalitiemoties meestemmen. Backbenchers & houjebekbenchers. Individuele Kamerleden zijn baantjesjagers, het aantal gewetensvolle doorbijtende volhoudende onvermoeibare volksvertegenwoordigers is op één hand te tellen, en eentje bleek bovendien toch niet helemaal onvermoeibaar omdat de oncorrigeerbare macht hem kapotgefluisterd heeft. A

Als er dan een keer een dossiertje opduikt (zoals iets met toeslagen en door de overheid moedwillig kapotgemaakte burgers, om maar wat te noemen), dan is een oud-minister er als de kippen bij om "afrekencultuur!" te huilen wanneer er doorgebeukt wordt op een dodelijk misdadig belastingregime, terwijl de Kamer ondanks onderzoekscommissies en withete en/of cynische debatten niet bij machte is om de tegenmacht te organiseren die daar een fluks einde aan moet maken. 

Maar de Tweede Kamer en niet het kabinet of de ministeries, laat staan de topambtenaren, eigenlijk de échte baas is / behoort te zijn / zou moeten zijn, die de burgers vertegenwoordigt en die meer rechten en machten heeft dan kabinet en ambtelijke kongsi. Renske Leijten deelde dat stokpaardje al met Pieter Omtzigt, maar berijdt hem vandaag even iets harder nu Omtzigt in de lappenmand ligt: "Niet de regering moet bepalen wat er openbaar wordt, maar de Kamer zelf." Medemacht, geen tegenmacht. De nieuwe bestuurscultuur heeft geen radicale ideeën nodig, maar gewoon een beetje praktische nuchterheid. De grondwetten liggen er immers al...

Kwartiertje CNB geknipt waarin Renske Leijten uitlegt dat opstappen niets oplost en dat Rutte's PR-beleid alles alleen maar erger maakt voor de toeslagouders

Nadat het rapport "Ongekend Onrecht" uitkwam, heeft Rutte helemaal niets anders gedaan dan zichzelf publicitair naar een zachte landing masseren. Opstappen als kabinet lost helemaal niets op en neemt geen enkele verantwoordelijkheid. Die 30.000 euro die alle gedupeerden beloofd werd? Uiteraard is er nog geen cent uitbetaald. Er is niet eens een plan voor. Ambtenaren die willen helpen, worden door de Belastingdienst genegeerd. Maar Rutte bracht met de toezegging wel uit eigen belang de toeslagouders in nóg meer problemen. Sommige burgers werden gefeliciteerd. Sommigen kregen telefoon van advocaten die eerst niks voor ze wilden doen maar nu wel een prijsje willen maken. Weer anderen kregen acuut brieven van schuldeisers. Nog steeds zijn alle feiten niet boven tafel. Het systeem is nog steeds stuk, verantwoordelijken zijn (en worden) niet gestraft en het via de pers wegpoetsen van de eigen flagrante schendingen van de wet en de ondermijning van de rechtsstaat is niet. voldoende. verantwoording. wanneer burgers nog steeds hun recht niet zelf kunnen halen en door kabinet, Belastingdienst, controlerende instanties en overheden én de rechtspraak worden tegengewerkt. Allemaal in stand gehouden door de Rutte-doctrine. Die niet weg gaat, als de naamgever niet weg gaat. Lodewijk Asscher gaf wat Renske Leijten betreft het goede voorbeeld: opstappen en niet meer verkiesbaar zijn. Maar dat gaat beroepsknevelaar Mark Rutte niet doen.

Zeg Kees, ga de regering eens controleren, in plaats van je collega's

Gisteren bleek dat het grove schandaal van de toeslagenaffaire bij de Belastingdienst een nog grover schandaal is. Een schandaal waarin mensen niet alleen willens en wetens door mensen op ministeries kapot zijn gemaakt, maar waar keer op keer op keer op keer op keer blijkt dat die ministeries er ALLES aan doen om misstanden te verbergen in plaats van op te lossen. Niet zo gek dus dat Pieter Omtzigt, die zich de afgelopen jaren de pestpokken heeft gewerkt om gedupeerde ouders te helpen, nogal pissig was over een ongevraagd advies van de Raad van State (lees: de bestuurlijke elite van Nederland) aan de Kamer waarin stond dat de bestuurlijke elite geweldig is en die stomme kritische journalisten en stomme kritische Kamerleden niet zo moeten zeiken. Maar dat MAG DUS NIET van Kees Verhoeven (D66), die vindt dat de door pers & politiek verketterde Omtzigt eens wat meer vertrouwen moet hebben in onze ministeries. Vertrouwen, dat keer op keer op keer op keer op keer beschaamd is. Het gore lef. #WeesGeenKees

Belastingdienst en regering, broekzak/vestzak-maffia

Twee clipjes uit de Kamer, waar zojuist de zoveelste Toeslagleugen boven water kwam: wéér blijkt de regering documenten achtergehouden te hebben, waaruit blijkt dat de Belastingdienst burgers willens, wetens en vooral véél langer dan noodzakelijk tot crimineel bleef bestempelen. En dat die documenten ook niet in het onderzoek van de Commissie Donner zijn meegenomen. Pieter Omtzigt en Renske Leijten - vanmiddag nog geëmotioneerd tussen de toeslagouders op het Plein - houden het alleen droog, omdat ze WOEDEND zijn. En terecht. Want dit gaat van knevelarij, naar tirannie. De volgende halte is het recht van opstand.